Katalog zbiorów biblioteki

Maria, naiwna nastolatka, ucieka z rodzinnej Majorki do Anglii. W Londynie poznaje Nasrada, znacznie od siebie starszego Afgańczyka i muzułmanina. Zakochana po uszy, wychodzi za niego za mąż. Planowany na krótko wyjazd do ojczyzny męża zmienia się w trwającą lata odyseję. Życie Marii staje się koszmarem. Nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności pozbawiona dokumentów i pieniędzy, musi przebywać w państwie talibów, w którym rządzi prawo szariatu, traktujące kobiety jak rzeczy. W prymitywnych warunkach rodzi dzieci i marzy, by razem z nimi i mężem wyrwać się z piekła. Czy jej się to uda?

Życie kobiet w rządzonym przez talibów Afganistanie we wstrząsającym reportażu znanej dziennikarki.

Burka nie waży nic, ale czujesz się w niej jak za żelaznymi kratami; gdyby była z ołowiu nie przytłaczałaby bardziej. To nie klaustrofobia, to utrata tożsamości: pod burką jesteś nikim...

Kraj rządzony przez talibów był światem, gdzie kobiety nie miały żadnych praw. Gdzie mogły być sprzedawane jak zwierzęta. Gdzie nie mogły wychodzić same na ulicę, iść do lekarza, pracować ani się uczyć. Gdzie nie mogły głośno mówić ani się śmiać. Gdzie żyły w lęku, upokorzeniu i upodleniu. Gdzie za odsłonięcie twarzy groziło ukamienowanie. Gdzie odbywały się publiczne egzekucje. Gdzie byłe lekarki, prawniczki i nauczycielki musiały pogodzić się z tym, że są i pozostaną nikim. Czy rzeczywiście się pogodziły? Przeczy temu działalność Rewolucyjnego Stowarzyszenia Kobiet Afganistanu (RAWA), które walczyło z narzuconą przez rząd talibów dyskryminacją kobiet. Istnienie tajnych szkół prowadzonych przez kobiety dla kobiet. Tajnych bibliotek i kompletów, na których kobiety uczyły się czytać i pisać. I dowiadywały się, że mają prawo żyć inaczej...Ta książka to przejmujący obraz życia Afgańczyków, potępienie fundamentalizmu i hołd złożony odwadze i nadziei Afganek, dla których burka nie jest już symbolem zniewolenia.